Als kind deed je het altijd, spelletjes spelen. Spelenderwijs leerde je nieuwe dingen, vaardigheden en ontmoette je nieuwe mensen. Een spel spelen is een sociale activiteit en samen spelen verbindt. Gamificatie zien we steeds meer om ons heen. In het onderwijs, in de zorg, in managementtrainingen en nog veel meer domeinen.
In de participatie is de manier waarop het gesprek met stakeholders wordt gevoerd vaak nogal ‘saai’. Met serious games kunnen we het gesprek met stakeholders op een leukere en effectievere manier organiseren.
Als het gaat over participatie kunnen serious games hier een hoop aan bijdragen. In plaats van een gebruikelijke stickersessie, wordt een participatiebijeenkomst ineens leuk en wordt het een verbindende activiteit tussen de mensen.
Ik ben van origine opgeleid als stedenbouwkundige aan de Academie van Bouwkunst (2018). Hier heb ik het ontwerpvakmanschap ontwikkeld om de wensen van bewoners, ondernemers, gemeente, ontwikkelaars en andere belanghebbenden te vertalen naar attractieve ontwerpvoorstellen voor concrete plekken in de stad.
Tijdens de opleiding tot stedenbouwkundige heb ik vier jaar bij Bureau UUM gewerkt, een bureau gericht op alliantievorming in gebiedsontwikkeling. Hier ben ik als projectleider werkzaam geweest op het gebied van creatief procesmanagement en ruimtelijk ontwerp. Daarnaast heb ik een groot aantal bewonersavonden en werksessies met diverse stakeholders georganiseerd, waarbij altijd dezelfde vraag centraal heeft gestaan: ‘wat voor gesprek wil je voeren?’.
Met Ludopolis richt ik mij op het inzetten van serious games als procesinstrument. Om op een leuke manier dit gesprek te kunnen voeren over je straat, wijk of stad. Of dit nou gaat over een verdichtingsopgave, de mobiliteitstransitie of de basis voor een Omgevingsvisie, het kan allemaal. Ludopolis is hét instrument in je gereedschapskist voor een waardevolle en prikkelende participatie.
